Lulu – 21-10-22 von Corné Akkers

Über "Lulu – 21-10-22"

von Corné Akkers

Über das Kunstwerk

Kleurpotlood

Deze kleurpotloodtekening ‘Lulu – 21-10-22’ wilde ik al heel lang maken. Mijn laatste tekening draagt ​​al een beetje kleur zoals de vorige waarop ook Louise is afgebeeld. Pas begin dit jaar gebruikte ik alleen kleurpotloden op papier. De reden was natuurlijk om te zien hoe kleurpotlood zou reageren op Ingres-papier. Ik ben altijd in nieuwe dingen omdat ik hou van de onzekerheid die ermee gepaard gaat. Dit zou velen zeker afschrikken, maar wij kunstenaars moeten voortdurend worden uitgedaagd. Het is slechts een bekentenis van mijn kant. Achtereenvolgens hetzelfde doen in dezelfde stijl kan geruststellend zijn omdat het de uitvoering en dictie optimaliseert. Echter, alle dingen die repetitief zijn, veranderen op de lange termijn in maniërisme, zelfs kitsch. Vandaar mijn beurt om deze keer te kleuren!

Rampzalig

Om kleuren te definiëren heb ik geëxperimenteerd met computergegenereerde kleuringen. Ze overtuigden niet helemaal, dus ben ik ervan afgeweken. In plaats daarvan wed ik op een veilig en gezond kleurenschema. Blauw is altijd leuk voor de kleur van kleding. Zeker niet warm omdat het alleen ten onrechte samenvalt met gezichtsbehandelingen. Ik hield van het ritme van blauw, dan warme kleuren en weer blauw in de bobsnit. Ik koos groen voor de negatieve ruimte om het rood en roze in haar gelaatstrekken te laten aanvullen. Gisteravond gooide ik alle kleuren erin, om vanmorgen te ontdekken dat het resultaat er rampzalig verzadigd uitzag. Dat kan gebeuren met tekenen onder kunstlicht. Het volgende plan was om onverzadigde kleuren te gebruiken en ze met elkaar te laten trouwen.

Het uiteindelijke resultaat

Wat ik ontdekte was dat arcering over het blauw met oranje potloden me het resultaat gaf dat ik nodig had. Het voelde bijna aan als glazuren zoals bij olieverf. Ik deed hetzelfde met rood over groen op de achtergrond. De arcering zelf herinnerde me aan mijn eerdere divisionistische streken die ik vaak met pastel gebruikte. Het bracht me kleurlevendigheid, hoewel het gecombineerde resultaat er grijziger uitzag. Persoonlijk denk ik dat divisionisme meer overeenkomt met de manier waarop ogen kleuren registreren dan met het meteen gebruiken van vergrijsde kleuren.

Kleurpotlood (Faber-Castell, Caran d'Ache, Prismacolor) tekening op Fabriano Ingres papier (28,2 x 21 x 0,1 cm)